Η ανεργία θεριεύει – Η κυβέρνηση κοιτάζει

Γιάννης Λοβέρδος

Μέσα στην γενικότερη παραζάλη, που έχει κατακυριεύσει την κοινωνία αλλά και το πολύ κατώτερο των περιστάσεων πολιτικό σύστημα, έχουμε κάνει μεγάλο λάθος στις προτεραιότητες μας. Ακόμα κι εμείς οι δημοσιογράφοι δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στα αιτήματα συγκροτημένων συντεχνιών,  και οργανωμένων συμφερόντων που διαθέτουν ισχυρή φωνή κι αγνοούμε εκείνους που έχουν πραγματικό πρόβλημα, που πολύ φοβόμαστε ότι τους προσεχείς μήνες θα γίνει εκρηκτικό και θα οδηγήσει την κοινωνία μας σε πραγματικά αδιέξοδα. Κι αυτό, φυσικά, είναι οι άνεργοι. Πολύ πρόσφατα ανακοινώθηκαν τα στοιχεία, που δείχνουν ότι η ανεργία έχει φθάσει στο 14,8% στο τέλος του 2010. Κι είναι προφανές ότι η πρόβλεψη, που είχε κάνει ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, όταν ήταν υπουργός Εργασίας, πως η ανεργία θα φθάσει στο 20%, όχι μόνον φαίνεται ότι θα επιβεβαιωθεί μέσα στο 2011 αλλά, ενδεχομένως, θα ξεφύγει. Και θα ξεπεράσει ακόμα και το 20%.
Το δυστύχημα είναι ότι ο άνεργος, ο άνθρωπος, που βρίσκεται εκτός της αγοράς εργασίας, δεν έχει καθόλου μα καθόλου εισόδημα. Ο μισθωτός στο Δημόσιο, ο εργαζόμενος στις ΔΕΚΟ, ακόμα κι ο συνταξιούχος, παρά τις όποιες μειώσεις γίνονται στις αποδοχές του, διατηρεί κάποιο εισόδημα. Ο άνεργος δεν έχει τίποτα. Και το χειρότερο: Χάνει και τον αυτοσεβασμό του. Οδηγείται στο περιθώριο, στην κατάθλιψη αλλά και στην απελπισία, που πάντοτε είναι πολύ μα πολύ κακός σύμβουλος.
Δυστυχώς, η ανεργία συνδέεται άμεσα με την αυξανόμενη εγκληματικότητα,  με το μεταναστευτικό, αλλά και το δημογραφικό πρόβλημα, που αναδεικνύεται σε έναν πολύ επικίνδυνο συνδυασμό, με απρόβλεπτες διαστάσεις για την διάρθρωση και την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.
Το δυστύχημα είναι ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει κάποιο σχέδιο για την αντιμετώπιση του εκρηκτικού προβλήματος. Κι είναι προφανές ότι τα πράγματα τους επόμενους μήνες θα γίνουν ακόμα χειρότερα. Η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται ούτε με τα προγράμματα του ΟΑΕΔ ούτε με ευχολόγια πολιτικών και κυβερνητικών στελεχών. Δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί αν δεν υπάρξει προηγουμένως παραγωγή πλούτου στη χώρα, κάτι, που αυτή την στιγμή δεν συμβαίνει. Και για να υπάρξει παραγωγή πλούτου θα έπρεπε προηγουμένως να εξασφαλίσει η οικονομία μας τα μέσα για να προσελκύσει επενδύσεις από ημεδαπούς, αλλά κυρίως από αλλοδαπούς.
Πώς, όμως, μπορεί αυτό να γίνει εφικτό σε μια χώρα, όπου ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών αλλάζει το φορολογικό πλαίσιο από μήνα σε μήνα, όπου ο κάθε υποψήφιος επενδυτής πρέπει να αντιμετωπίσει τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά του Δημοσίου, που για να αδειοδοτηθεί θα πρέπει να «λαδώσει» από τον κλητήρα μέχρι τον γενικό διευθυντή του αρμόδιου υπουργείου, που ακόμα κι αν τα καταφέρει, θα απειλείται καθημερινά από τους αποκλεισμούς του ΠΑΜΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, των συνδικαλιστών κοκ.
Σε αυτό το ασφυκτικό και ταυτόχρονα αρνητικό για την επιχειρηματική δραστηριότητα περιβάλλον, επενδύσεις δεν πρόκειται να υπάρξουν. Κι όσο επενδύσεις δεν θα γίνονται, τόσο θα αυξάνονται τα αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας και τόσο η κυβέρνηση θα παραπαίει. Με αποτέλεσμα, ακόμα κι αν δεν είναι μέσα στις προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου, οι εκλογές, θα γίνουν τους προσεχείς μήνες αναγκαστικά. Γιατί η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να αντεπεξέλθει στο εξαιρετικά δυσχερές περιβάλλον, που πλέον διαμορφώνεται στην οικονομία και στην κοινωνία.

aixmi.gr