Το ελεύθερο διαδίκτυο ισοπέδωσε παραδοσιακούς νταβατζήδες και τα ηλεκτρονικά τσιράκια τους

Τα δεδομένα των εκλογών της 6ης Μαΐου

Δεδομένο 1: Οι εκλογές αυτές έδωσαν 2+ εκατομμύρια στο δικομματισμό.

Δεδομένο 2: Η Αθήνα εξαφάνισε το δικομματισμό. Η επαρχία αν όχι τον ανέδειξε σίγουρα πάντως τον στήριξε.

Δεδομένο 3: Οι χρήστες του Facebook στην Ελλάδα έχουν ξεπεράσει πλέον τα 4 εκατομμύρια. 3,5 εκατομμύρια ψηφοφόροι με πάνω από τους μισούς στην Αθήνα.

Δεδομένο 4: Το facebook ψήφισε ΟΧΙ σε δικομματισμό και μνημόνια σε ποσοστό που πρέπει να κινείται γύρω στο 60% και στους πολύενεργούς χρήστες, σε ποσοστό που υπερβαίνει το 80%.

Ποιοί είναι όλοι αυτοί που ψήφισαν τα δυο μεγάλα κόμματα? 

Είναι βολεμένοι, είναι μεγαλοαστοί, είναι άνθρωποι που επωφελούνται από τα μνημόνια? 

Μάλλον πολύ λιγότεροι τέτοιοι και περισσότερο απλοί άνθρωποι. Άνθρωποι που είχαν μάθει για χρόνια να ψηφίζουν εναλλάξ τα δυο μεγάλα κόμματα.

Η Αθήνα εξαφάνισε το δικομματισμό. 

Το κρίσιμο όμως εδω δεν είναι αυτό. 

Είναι ότι η Αθήνα «άδειασε» στην κυριολεξία την επαρχία. 

Η επαρχία στέκεται και κοιτάζει εμβρόντητη μια χαοτική διαφορά στην ποιότητα και ιδίως στην έκταση της έκφρασης της ψήφου των Αθηναίων. 

Είδε το αδιανόητο. 

Την κατάρρευση του δικομματισμού στην Αθήνα με ποσοστά μονοψήφια!

Γιατί όμως η Αθήνα εξαφάνισε τα δυο μεγάλα κόμματα και η επαρχία όχι? Γιατί σε αυτή την έκταση? 

Ζει μήπως η Αθήνα μια δεύτερη κατοχή? Πειναει η Αθήνα σε σχέση με την επαρχία τόσο δυσανάλογα πολύ? Δεν πιάνει Megaμού η Αθήνα? Κυρ Μπάμπη στο ΣΚΑΙ η Αθήνα δεν βλέπει?

Η Αθήνα εξαφάνισε το δικομματισμό επειδή είναι ΔΙΚΤΥΩΜΕΝΗ πολύ. Πολύ πιο δικτυωμένη από την επαρχία. Ζούμε νομίζω την ιστορική στιγμή που το αποτέλεσμα των εκλογών διαμορφώνεται σχεδόν αποκλειστικά στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Και περισσότερο στοFacebook. 

Που αναπαράγει και διαδίδει την είδηση αστραπιαία. Μέχρι τα πέρατα της οικούμενης. Με ένα θαυμαστό τρόπο που συνδυάζει το βάθος της γραφής, με τη μαγεία που προσφέρει η στατική και η κινούμενη εικόνα. 

Κατακλείστηκαν τα ελληνικά γουόλς με ειδήσεις από ανεξάρτητα μπλογκς, με βίντεο από το YouTube και με εικόνες πολλές. 

Από τις εκατοντάδες συγκεντρώσεις με τα αιματηρά επεισόδια που ΟΛΑ ανέβαιναν ΛΑΙΒ. Από τα δικτυωμένα κινητά τηλέφωνα ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΝΕΒΑΙΝΑΝ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΤΑΝ. 

Που αποτύπωναν το πάθος και το δράμα ενός λαού στα ματωμένα πρόσωπα των αγανακτισμένων της δικής μας πλατείας Ταχρίρ. Πλημμύρισε το Facebook δακρυγόνα. Ταυτόχρονα όμως και με σχόλια ανατρεπτικά, σχόλια επαναστατικά, με θυμό πολύ και μίσος.  

Που όλα μαζί έφτιαξαν μίγμα εκλογικά θανατηφόρο.

Στοχευμένα αποσπάσματα από τα δελτία των 8 δίνονταν βορά στο Facebook. Στόχος προσηλωμένος οι δημοσιογράφοι των MEGAμού και ΣΚΑΙ. Η αποκαθήλωση των δελτίων των 8 στο μεγαλείο της. Ακολούθησε η καθολική απαξίωση των φανερών και «μυστικών» γκάλοπ. 

Που έφτασαν στο σημείο να δίνουν στο δικομματισμό έως και 50%. Η αυλαία έπεσε με τις φωτογραφίες των πακιστανών με τα λάβαρα του πασοκ στα χέρια. Στην πιο αποτυχημένη κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του άλλοτε κραταιού κόμματος. 

Φωτογραφίες που κοσμούν τα γουολς δίπλα σε αυτές της επίσης αποτυχημένης κεντρικής προεκλογικής συγκέντρωσης του άλλου πόλου.

Δυστυχώς για το σύστημα, το Facebook και τα blogs είναι το απόλυτο εργαλείο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης των μελών τους.  

Το Facebookτων τεσσάρων εκατομμυρίων μελών του.

Γιατί όμως η Αθήνα και όχι η επαρχία? Facebook η επαρχία δεν έχει?

Η διαφορά έγκειται στους ρυθμούς ζωής. Στην Αθήνα η κοινωνική και πολιτική ζύμωση γίνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο διαδίκτυο, λόγω κυρίως της έλλειψης χρόνου. 

Επίσης λόγω της έλλειψης χρήματος, υπό την έννοια ότι η δαπάνη που απαιτείται για μια κοινωνική συνεύρεση στην Αθήνα, είναι σε σχέση με την επαρχία πολλαπλάσια. 

Επειδή οι αποστάσεις είναι μεγάλες, η βενζίνη πανάκριβη, το παρκινγκ δυσεύρετο και οι τιμές που για καφέδες, ποτά και φαγητό είναι σχεδόν διπλάσιες.  

Στην επαρχία από την άλλη, οι κοινωνικές και πολιτικές ζυμώσεις γίνονται περισσότερο σε επίπεδο ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΟ λόγω των πιο αργών ρυθμών ζωής. 

Τούτο έχει ως αποτέλεσμα, στην επαρχία να επιδιώκεται η διαπροσωπική κατά βάση επαφή, λογω της ευκολότερης πρόσβασης στα κέντρα συνάθροισης (σπίτια, καφενεία, καφετέριες, πλατείες, κ.α).

Συγκρινόμενη όμως η διαπροσωπική με την εικονική πολιτική ζύμωση, η πρώτη ΥΠΟΛΟΙΠΕΤΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ της δεύτερης. 

Γιατί στη δεύτερη το μυαλό τρέφεται με τόνους ψηφιακής πληροφορίας, ενώ στην πρώτη από την τηλεοπτική κυρίως εμπειρία που ανταλλάσσεται σε επίπεδο διαπροσωπικό. 

Περαιτέρω, η δυνατότητα που δίνει το ιντερνετ της επαναλαμβανόμενης πρόσβασης στην ιδία πληροφορία, καθώς καιτο αποστειρωμένο περιβάλλον του σπιτιού ή του γραφείου που βρίσκεται συνήθως ο υπολογιστής (από το οποίο απουσιάζουν παντελώς τα εξωτερικά ερεθίσματα που μπορούν να αποσπάσουν την προσοχή), 

καθιστούν την ψηφιακή πολιτική ζύμωση, τον απόλυτο κυρίαρχο της διαμόρφωσης των συνειδήσεων. Θα μπορούσα να προσομοιάσω την ψηφιακή ζύμωση στο Facebookμε την αποτελεσματικότερη πλύση εγκεφάλου. 

Το αποτέλεσμα είναι οι συμμετέχοντες ενεργά στα κοινωνικά δίκτυα, να πηγαίνουν στις κάλπες φανατικά.

Οι ενεργοί χρήστες του Facebookέγιναν μάρτυρες ενός πρωτοφανούς πολέμου ενάντια στο δικομματισμό και στα μνημόνια. 

Πόλεμος που κηρύχτηκε από τα ανεξάρτητα μπλογκς και έλαβε διαστάσεις επανάστασης που εξαπλώθηκε απ’ άκρη σ άκρη του ελληνικούFacebook.

Η μεγάλη «ζημιά» έγινε επειδή το Facebook χρησιμοποιείται πλέον ευρέως ως ενημερωτικό μέσο. ΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΔΟΘΕΙ ΣΤΟ FACEBOOK ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΗΣΗ. 

Δεν χρειάζεται πλέον να ψάξεις και να σταχυολογήσεις την πληροφορία. Το έχουν κάνει για σένα οι φίλοι σου… Εσύ αρκείσαι απλά στο να ανοίξεις τις «ενημερώσεις φίλων». 

Όπου ένας χείμαρρος αντιμνημονιακης πληροφορίας πλημυρίζει την οθόνη. Ένας καταιγισμός πληροφοριών κατά του δικομματισμού, ως αποτέλεσμα μιας ακούσιας λογοκρισίας, όπου χρήστης που θα επιχειρήσει να διακινήσει περιεχόμενο μηνημονιακό, απομονώνεται αμέσως ως συστημικός. 

Απόδειξη, τα μετρημένα στα δάχτυλα λαικς κάτω από τις αναρτήσεις που δειλά επιχειρούντα πολιτικά πρόσωπα. Αναρτήσεις που κανείς από τους χιλιάδες -πρώην πολιτικούς- φίλους αναδημοσιεύει, με αποτέλεσμα η είδηση να μένει ορφανή.  

Πρόκειται για ακούσιο μάλλον ρεβανσισμό, στη λογοκρισία που ο ελεγχόμενος παραδοσιακός έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος επέβαλε όλα αυτά τα χρόνια.

Για την πληρότητα όμως της ανάλυσης μένει να απαντηθεί ένα ακόμη ερώτημα: ηλικίες 55+ που ο δικομματισμός σαρώνει, η Αθήνα δεν έχει? Πέθαναν οι γέροι της Αθήνας? Πως γίνεται τα κανάλια να χειραγωγούν τους γέρους της επαρχίας και να μη χειραγωγούν τους γέρους της Αθήνας?

Η απάντηση είναι μάλλον απλή. Οι ηλικιωμένοι ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΠΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ. Κάθε σπίτι έχει τον τεχνοκράτη του. Του οποίου η γνώμη είναι βαρύνουσα. Τεχνοκράτες στο κοινό μέσο ελληνικό σπίτι είναι συνήθως οι παραγωγικές και οι μικρότερες ηλικίες οι οποίες είναι αυτές που κατά βάση ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ τους μεγαλύτερους.

Πώς ψήφισαν οι ηλικίες άνω των 55:

28,3% ΝΔ

24% ΠΑΣΟΚ

12,1% ΣΥΡΙΖΑ

8,7% ΚΚΕ

6,7% ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Πώς ψήφισαν οι ηλικίες 18-24:

17% ΣΥΡΙΖΑ

14,6% ΝΔ

13% ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

11,4% ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

10,2% ΠΑΣΟΚ

Πώς ψήφισαν οι ηλικίες 30-44

12,2% ΝΔ

5,1 ΠΑΣΟΚ

16,6% ΣΥΡΙΖΑ

6,4% ΚΚΕ

12,5% ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Παρατηρούμε εδώ ότι τα συνολικά ποσοστά που τα κόμματα έλαβαν, βρίσκονται πολύ κοντά στα ποσοστά που έλαβαν στις ηλικίες από 18 έως 44. 

Φαίνεται λοιπόν ότι νικητής σε ΚΡΙΣΙΜΕΣ εκλογικές αναμετρήσεις αναδεικνύεται αυτός που ψηφίζουν οι νέοι. 

Διότι στις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις, η έκφραση της εκλογικής βούλησης των ηλικιωμένων ΔΕΝ γίνεται σε περιβάλλον χαλαρό, αλλά σε περιβάλλον που διαμορφώνεται κατόπιν ενδοοικογενειακής πίεσης που ασκείται από τους νεότερους.  

Στην Αθήνα μάλιστα που ο πληθυσμός βίωσε την ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ στο αίμα του (και στα πνευμόνια του), εκτιμώ ότι ο τρόπος που οι ηλικιωμένοι ψήφησαν, ήταν αποτέλεσμα ευθείας και επιτακτικής άσκησης πίεσης από τους νεότερους. Στο όριο μάλλον του φανατισμού.

Επομένως η Αθήνα εξαφάνισε το δικομματισμό επειδή 

α) οι ηλικίες από 18 έως 35 συμμετέχουν ενεργά στα κοινωνικά δίκτυα σε ποσοστό πολύ υψηλό, 

β) τα κοινωνικά δίκτυα ψήφισαν ενάντια στο δικομματισμό σε ποσοστό που πρέπει να κινείται περί το 70% και 

γ) οι ηλικίες αυτές στην Αθήνα, επηρέασαν τους ηλικιωμένους ΑΠΟΛΥΤΑ και ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΑ.

Κρίσιμο για το σύστημα του δικομματισμού ερώτημα είναι το εξής: Θα κρατήσει ο δικομματισμός το κάστρο της επαρχίας αν πάμε σε επαναληπτικές?

Η απάντηση μάλλον αρνητική. 

Επειδή κατ αρχήν το στίγμα το δίνει η Αθήνα. Κατά δεύτερον, όταν οι διαφορές μεταξύ Αθήνας και επαρχίας είναι χαοτικές, τότε η Αθήνα είναι αυτή που διαμορφώνει το ρεύμα. 

Η επαρχία μάλλον αισθάνεται πίσω από τις εξελίξεις. Ότι είναι ο τελευταίος επιβαίνων πάνω σε ένα καράβι που βυθίζεται. Δεν μπορεί παρά να διακατέχεται από το σύνδρομο του απατημένου συζύγου. 

Που όλοι ξέρουν ότι η γυναίκα του τον κοροϊδεύει, εκτός από τον ίδιο που ακόμα τη στηρίζει και την αγαπά νομίζοντας ότι τον νοιάζεται.

Μονοψήφια πάντως ποσοστά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι αναμφίβολα ΣΟΚ και ΔΕΟΣ για την επαρχία. 

Τα ποσοστά αυτά δεν μπορεί, παρά να συντάραξαν συθέμελα την επαρχία. Κατά τρόπο που τίθεται επιτακτικά το ερώτημα ή κάποιος εδώ έχει MEGAλάθος, ή η επαρχία ζει σε μια Ελλάδα άλλη.  

Το ρεύμα της κατάρρευσης του δικομματισμού φαίνεται ότι ΥΠΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΟΜΑΛΟΤΗΤΑΣ είναι αδύνατο να ανακοπεί. Τα κανάλια δεν τα ακούει πλέον κανείς. 

Έχουν προ πολλού πάψει να χειραγωγούν τις μάζες. Το κλίμα των εκλογών διαμορφώνεται στο διαδίκτυο. Και κυρίως στο Facebook.

Κυβέρνηση συνεπώς που δεν έχει τη στήριξη του “what’s on your mind” των 4 εκατομμυρίων χρηστών του facebook, είναι κυβέρνηση χωρίς νομιμοποίηση.

http://alampasis.blogspot.com