Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας, το Cipralex (Τσιπρ-Αλέξ!) είναι ένα θαυματουργό λευκό χαπάκι, το οποίο βοηθά
«στη θεραπεία του μείζονος καταθλιπτικού επεισοδίου, της διαταραχής πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία, της κοινωνικής αγχώδους διαταραχής (κοινωνική φοβία), της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής, της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής»!
Προφανώς είναι...
Προφανώς, παρά τις θαυματουργές του ιδιότητες, το Cipralex έχει κι αυτό τα όρια και τις παρενέργειές του... Το ίδιο και ο Τσίπρας.
Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας, για το Cipralex «η συνήθης δόση είναι 10 mg άπαξ ημερησίως» και «ανάλογα με την απόκριση του ασθενούς, η δόση μπορεί να αυξηθεί έως τη μέγιστη δόση των 20 mg ημερησίως. Συνήθως απαιτούνται 2-4 εβδομάδες για την επίτευξη αντικαταθλιπτικού αποτελέσματος».
Αντιθέτως, η τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα προκαλεί υπερβολική δοσολογία «παρεχόμενου» Αλέξη Τσίπρα, με απροσδιόριστες - τόσο για την κοινωνία όσο και γι’ αυτόν - συνέπειες. Το ενδιαφέρον στην υπερδοσολογία Αλέξη Τσίπρα είναι ότι γίνεται με το ζόρι και χορηγείται από τους μηχανισμούς χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Υπό αυτήν την έννοια θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την… εμπειρία που καταθέτουν όσοι επί μακρόν έχουν λάβει cipralex, όπως την καταθέτουν στη συζήτηση του forum για την απεξάρτηση από το αντικαταθλιπτικό.
Γράφει λοιπόν ένας απ’ αυτούς για τα «θαυματουργά» χαπάκια: «Και ανοίγουν την όρεξη και μειώνουν τη λίμπιντο,10 κιλάσε έναν χρόνο έβαλα, για τη λίμπιντο δεν ξέρω για άλλους, αλλά εμένα και τη Charlize Theron ναμου φέρουν πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να με ανάψει! Πολύ αντικούκου τα ρημάδια»…
Καλό είναι, λοιπόν, να έχουμε όλα αυτά υπόψη μας γιατί ξαφνικά ο Αλέξης Τσίπρας - και ο ΣΥΡΙΖΑ - βρίσκεται στο επίκεντρο, όχι γι’ αυτά που μπορεί ή λέει ότι θα κάνει, αλλά γι’ αυτά που δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν ή κάποιοι δεν θέλουν να πραγματοποιήσει.
Ή, κυρίως, για όσα κάποιοι άλλοι - κατά κύριο λόγο τα ΜΜΕ της διαπλοκής, οι πολιτικοί του αντίπαλοι και πολλοί άλλοι - διακηρύσσουν ότι πρόκειται να κάνει.
Έτσι κι αλλιώς, όμως, η όλη συζήτηση, δημιουργεί μια μυθολογία προσδοκιών, επερχόμενων κινδύνων ή απογοητεύσεων. Όπως ακριβώς δηλαδή το θαυματουργό Cipralex, το οποίο κάποιους βοηθά και κάποιους άλλους εγκλωβίζει...
Αναγκαία η αγωγή
Σε μια περίοδο η οποία χαρακτηρίζεται από γενικευμένη «διαταραχή κοινωνικού άγχους» η καταφυγή στη φαρμακευτική αγωγή κρίνεται περισσότερο αναγκαία από κάθε άλλη εποχή που μπορούμε να θυμηθούμε.
Ωστόσο κανένα φάρμακο δεν μπορεί να θεραπεύσει αν ο ασθενής δεν θέλει να θεραπευτεί ή απλώς αδυνατείνα βοηθήσει ο ίδιος τη διαδικασία της θεραπείας του.
Σε μια τέτοια περίπτωση το μόνο που μένει στον ασθενή είναι η εξάρτηση από το φάρμακο και οι παρενέργειές του.
Παρακολουθώντας τις ισχυρές δόσεις Τσίπρα Αλέξη με τις οποίες βομβαρδίζεται καθημερινά η ελληνική κοινωνία (και όχι μόνο), μπορεί ήδη να διακρίνει κάποιος ψύχραιμος τις συνέπειες των παρενεργειών για τις οποίες μιλούν οι καταθλιπτικοί ασθενείς στο ηλεκτρονικό forum της «Πύλης για την Ψυχολογία» (http://www. e-psychology.gr/) για την απεξάρτηση από το Cipralex:
♦ «Θα ήθελα να ρωτήσω, αν κάποιος έχει παρόμοια εμπειρία, πώς την αντιμετώπισε. Για δύο χρόνια έπαιρνα Cipralex, με βοήθησαν αρκετά στο άγχος, είχαν μειωθεί πολύ τα συμπτώματά του. Αλλά, εδώ και 6 μήνες που τα έχω κόψει - όπως έπρεπε, σιγά - σιγά - νιώθω κάποια δυσκολία να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της ζωής!
Προσπαθώ μεν και με τη βοήθεια του γιατρού, και από ένα σχετικό πείσμα που θέλω να είμαι καλά. Όμως νιώθω διαφορετικά χωρίς τα χάπια. Όποιος έπαιρνε και τα έκοψε είχε την ίδια αίσθηση; Θα με βοηθούσε πολύ η όποια απάντησή σας».
♦ Και η απάντηση του ειδικού: «Τα αντικαταθλιπτικά βοήθησαν να περιοριστεί το άγχος σου, αλλά φαντάζομαι δεν το εξαφάνισαν. Ουσιαστικά σου δίνουν μια ώθηση για να ξαναμπείς στο παιχνίδι της ζωής, από ’κεί και πέρα πρέπει να βρεις την αίτια που σε είχε βγάλει από αυτό.
Αν η ζωή σου είναι περίπου όπως και όταν τα ξεκίνησες δίχως αισθητές αλλαγές, είναι λογικό να γυρίζεις σε ό,τι ένιωθες τότε. Επίσης άλλο η ψυχολογική εξάρτηση και άλλο η σωματική».
Οικονομία - κατάθλιψη - Τσίπρας και Cipralex
Μπορούν λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να βγάλουν την Ελλάδα από την (οικονομική, κοινωνική και πολιτική) κατάθλιψη; Την απάντηση μπορεί να μας δώσει, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών, ένας καταθλιπτικός, ο οποίος καταγράφει την ενδιαφέρουσα εμπειρία του στο forum της συζήτησης για την εξάρτηση από το Cipralex:
«Όντως περίμενα από τα χάπια να με έχουν για πάντα καλά... Όμως θέλει πολλή προσωπική δουλειά... υπομονή και θέληση. Πάντως σωματική εξάρτηση, απ’ όσο μου έχει πει ο γιατρός, δεν προκαλούν τα συγκεκριμένα. Οπότε πρόκειται για ψυχολογική εξάρτηση, που πρέπει να ξεπεράσω για να μπω στο παιχνίδι της ζωής όπως λες...
Τα πισωγυρίσματα που αναφέρεις ισχύουν, αλλά με τη βοήθεια του γιατρού - που του έχω ανοιχτεί αρκετά τα δύο αυτά χρόνια – έχω δει τις αιτίες που οδηγούν στο άγχος και την κατάθλιψη πιο καθαρά... αλλά και καταστάσεις με έχουν φέρει αντιμέτωπη με έναν εαυτό που δεν ήξερα ότι είχα! Αλλά μάλλον είναι θέμα ότι ωριμάζουμε»...
Ηθικόν δίδαγμα:
Όποιος πράγματι θέλει να είναι είτε υγιής είτε κοινωνικά ενεργός, όποιος με οποιονδήποτε τρόπο επιδιώκει να... σωθεί – στο κλίμα της άκρατης σωτηριολογίας που μας έχει κατακλύσει – ας μην ξεχνάει ότι κανένα φάρμακο (είτε με τη φαρμακολογική είτε με την πολιτική και κοινωνική έννοια) δεν είναι αρκετό: άλλωστε, σύμφωνα με μια κλασική αρχή της ομοιοπαθητικής, την οποία ενστερνίζεται όλο και περισσότερο η ιατρική, το κλειδί της θεραπείας δεν βρίσκεται στην ασθένεια, αλλά στον ασθενή...
kafeneio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου