Μαλλιά-Κουβάρια (Η Δημοκρατία αδυνατεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της)

Γιάννης Πανούσης

Πηγαίνω συχνά στον φωτογράφο
Τουλάχιστον έτσι,
Χαμογελώ συχνότερα
Λένα Παππά, Στον φωτογράφο
Τί το ιδιαίτερο είχαν τα επεισόδια πριν λίγες μέρες στο κέντρο της Αθήνας; Κατά τη γνώμη μου, πέραν των καταστροφών (τόσο υλικών όσο και της εικόνας της χώρας), εγείρουν και ένα επιπλέον ζήτημα για την ίδια την Δημοκρατία: Υπάρχουν διακριτοί (και ορατοί) ρόλοι και θεσμικές λειτουργίες ή ο καθένας εφαρμόζει τον δικό του «νόμο»;
Οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι στα επεισόδια, αλλά και όσοι τα είδαν από τις τηλεοράσεις, δύσκολα θα μπορούσαν  να απαντήσουν στα παρακάτω ερωτήματα:

• Ποιοι ήταν τι;
• Ποιοι ήταν με ποιους;
• Ποιοι βαρούσαν ποιους και γιατί;
• Ποιοι ρίχναν και ποιοι «έτρωγαν» τα πάσης φύσεως υλικά πολέμου;

Αυτή η θολή δημοκρατική (;) νομιμοποίηση διαφόρων μονομάχων κι αυτή η ηθελημένη (;) σύγχυση δεν θα μας βγει σε καλό. Όποιος και να νομίζει ότι κέρδισε πόντους ή στόχους, γρήγορα από θύτης θα βρεθεί στη θέση του θύματος, διότι όταν ανοίγουν οι ασκοί της βίας οι άνεμοι δεν φυσάνε προς τη μία μόνο κατεύθυνση.
ΥΓ1: Έχουμε Αστυνομία στην υπηρεσία του πολίτη ή στην υπηρεσία των πολιτικών;
ΥΓ2: Έχουμε πατριωτικό καθήκον να προστατεύσουμε τη Δημοκρατία και την Ελευθερία ή τα μέλη της κυβέρνησης;
ΥΓ3: Οι κοκορομαχίες στη Βουλή υποκαθιστούν τα «δακρυγόνα» (το κλάμα της Δημοκρατίας) ή τα «καπνογόνα» (η τυφλωμένη Δημοκρατία);

http://www.aixmi.gr/