Κληθήκαμε να χάσουμε, να μάθουμε, να υποστούμε, να πληρώσουμε, να απολέσουμε τις ελπίδες μας.
Σήμερα στη χώρα...
τίποτα δεν εμπνέει ελπίδα, σήμερα στη χώρα τίποτα δεν διαπνέεται από αισιοδοξία, σήμερα στη χώρα το μόνο που μας ενώνει είναι η απελπισία.
Δίνουμε, παραχωρούμε, εκχωρούμε, ξεπουλάμε τα πάντα χωρίς αντίκρισμα και κυρίως μέσα σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό που δοκιμάζεται από την αγωνία της διάσωσής του.
Η αλήθεια είναι ότι και το πολιτικό σύστημα απώλεσε κεφάλαια, αξιοπιστία, βεβαιότητες και θα απολέσει κι άλλα... Μας χωρίζει, πλέον, ελάχιστη απόσταση από τις κάλπες, που δεν θα αναδείξουν αυτοδυναμίες και πρωθυπουργούς της πλάκας, ούτε υπουργάρες σε πολυτελείς θρόνους.
Όχι ότι δεν θα γίνουν απόπειρες ρουσφετιών, ευνοϊκών ρυθμίσεων υπέρ ημετέρων˙ τα χούγια δεν κόβονται. Όπου τους παίρνει θα το επιχειρήσουν είτε από κοινού, όπως με τη χρηματοδότηση των κομμάτων, είτε χώρια, όπως με τις παραταξιακές συντεχνίες.
Η νέα πραγματικότητα πάντως που αναμένεται να προκύψει μετά τις εκλογές είναι η αδυναμία αυτοδυναμίας και η πιεστική ανάγκη της λήψης μέτρων ώστε η χώρα εν πρώτοις να καταφέρει να μην καταστραφεί· με δυο λόγια παλεύουμε για να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Με ελάχιστες λοιπόν φιλοδοξίες, οι Έλληνες καλούνται να ψηφίσουν, αλλά κυρίως να εκφράσουν την άποψή τους για την καταστροφή.
Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σε αυτές τις εκλογές οι ψηφοφόροι είναι αποδεσμευμένοι από κομματικές «συμπάθειες», κάτι που μπορεί να σημαίνει τη διάρρηξη των στερεότυπων πελατειακών σχέσεων…
Σε αυτές τις εκλογές δεν θα υπάρξουν νικητές – παρά μόνο δημοκρατικά εκλεγμένοι εντολοδόχοι του λαού να διαχειριστούν την άθλια κατάσταση της χώρας.
Δεν θα διαχειριστούν, όπως πολλοί πιστεύουν δυστυχώς λάθος, την κακή οικονομική κατάσταση.
Η χώρα πλέον έχει παντελή έλλειψη όχι τόσο χρημάτων, αλλά ελπίδας και μέλλοντος.
Θα ψηφίσουμε από απελπισία, από κεκτημένη ταχύτητα, από καθήκον και χρέος, από πατριωτισμό ή ορμώμενοι από κομματικά κριτήρια;
Ό,τι κι αν συμβεί, η επόμενη μέρα θα είναι εκεί, να μας περιμένει ασυγκίνητη και αδυσώπητη σαν τις αγορές που καταδυναστεύουν τις ζωές των ανθρώπων προς χάριν των ισολογισμών, ενός πλούτου τυφλού και υπερβολικού, που πλέον αποτελεί ύβρη ενάντια στην ιδέα του ανθρωπισμού.
Η ψήφος της 6ης Μαΐου 2012 θα απαντήσει στο αν επιζητούμε, πέραν της τιμωρίας, το να πληρώνουν όλοι οι Έλληνες τους φόρους που τους αναλογούν και πριν από όλους οι πλούσιοι, που δεν πληρώνουν ποτέ και τίποτα.
Η ψήφος μας θα αποφασίσει αν επιθυμούμε μια κοινωνία με ΔΕΚΟ, που θα τις πληρώνει ο λαός συνέχεια για να γλεντούν σε ταξίδια αναψυχής οι συνδικαλιστές που εξέθρεψε το σύνολο των πολιτικών παρατάξεων και είναι υπεράνω των μισθωτών και συνταξιούχων…
Σε αυτές τις εκλογές καλούμαστε να αποφασίσουμε εάν θα συνεχίσουμε να παρέχουμε την ανοχή μας και στη συγκάλυψη, όχι μόνο των πολιτικών λαμόγιων, αλλά και των κοινωνιών που ανέχονται δεκάδες χιλιάδων τυφλούς, αναπήρους, πεθαμένους, να εισπράττουν ανενόχλητοι επιδόματα και συντάξεις δισεκατομμυρίων…
Σε αυτές τις εκλογές για κανέναν λόγο δεν πρέπει να υπάρξει αυτοδυναμία, παρά μόνο μια κυβέρνηση όσο το δυνατόν ευρύτερων συναινέσεων. Σε αυτές τις εκλογές δεν πρέπει να επιβραβευτεί ο λαϊκισμός, η ρητορική, η ανευθυνότητα, η άρνηση συμμετοχής, η πολυτέλεια ιδεολογικών προσκολλήσεων.
Αλλά κυρίως σε αυτές τις εκλογές ο λαός πρέπει να αποφασίσει μια και έξω εάν επιθυμεί την ευρωπαϊκή προοπτική του ή την αποξένωση, το ευρώ ή τη δραχμή, τους επαναστατικούς τραμπουκισμούς με γιαουρτώματα και προπηλακισμούς των πολιτικών ή τη δημοκρατική ομαλότητα, την πολιτική συγκάλυψη των αλλεπάλληλων καταστροφών της Αθήνας, την άνευ όρων παράδοση του ιστορικού κέντρου της χώρας σε συμμορίες λαθρομεταναστών.
Σε αυτές τις εκλογές η κάθε μία ψήφος καλείται να απαντήσει σε πολλά χρόνια και δυσεπίλυτα προβλήματα.
xenofonb@gmail.com
Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου