Γυρνούσα από μια παράσταση. Αργά το βράδυ. Ανηφορίζαμε με το ταξί από την Ηπείρου. Κίνηση. Στην συμβολή με την 3η Σεπτεμβρίου ταινίες της αστυνομίας έχουν μπει παντού και έχουν κλείσει τις παράλληλες. Κεριά στον δρόμο. Ατέλειωτα κεριά. Και πρόσωπα θλιμμένα. Μάτια δακρυσμένα. Σαν σε κηδεία. Σαν να ξενυχτούσαν εκεί τον δολοφονημένο Μανόλη. Που κατέβηκε ξημερώματα να φέρει το αυτοκίνητο για να πάει την ετοιμόγεννη γυναίκα του στο μαιευτήριο κρατώντας μια κάμερα στο χέρι για να απαθανατίσει ξεχωριστές στιγμές του ξεχωριστού γεγονότος. Τον πλησίασαν, τον απείλησαν, τον μαχαίρωσαν.
Τρεις μαχαιριές για μια κάμερα.
Η λεωφόρος με αίμα. Η ζωή μας με αίμα. Η Αθήνα με αίμα.
Όπου κι αν πάω η Αθήνα με μαχαιρώνει. Όχι μόνο στο κέντρο και στις περιοχές- γκέτο. Παντού. Κακοποιοί κλέβουν, απειλούν, μαχαιρώνουν. Σε τράπεζες, σε σπίτια, στον δρόμο. Παντού. Η ζωή μας γέμισε με μαχαιριές. Μεταφορικές και κυριολεκτικές.
Την φορά αυτή ο Μανόλης. Αύριο εγώ-εμείς.
Μεγάλωσα κοντά στην Ηπείρου… Λίγο πιο κει απ’ την 3η Σεπτεμβρίου. Παίρναμε με την αδελφή μου τα ποδήλατά μας, περνούσαμε τον Άγιο Παντελεήμονα και φτάναμε στα τραίνα. Παγωτά στα χέρια, γέλια, κόντρες… Δεν έφυγα μακριά από την Ηπείρου. Πήγα στην Φωκίωνος Νέγρη. Δεν θέλω να φύγω απ’ το κέντρο. Θέλω να περπατώ στην παλιά μου γειτονιά. Θέλω να μπορώ να περπατώ στην παλιά μου γειτονιά. Χωρίς σφιγμένο στομάχι. Χωρίς να βλέπω τρομαγμένους ανθρώπους να διασχίζουν τον δρόμο με πολύ γρήγορα βήματα. Χωρίς να βλέπω την λεωφόρο φωτισμένη από κεριά.
Θέλω τα παλιά κίτρινα φώτα του δρόμου. Θέλω να βλέπω παιδιά στους δρόμους - τα κλείδωσαν στα σπίτια. Θέλω να μπορούν να ανεβαίνουν στα ποδήλατά τους και να κάνουν βόλτες αμέριμνα με παγωτό στο χέρι - να γελάνε και να παίζουν στις διπλοκλειδωμένες πλέον κούνιες του Αγίου Παντελεήμονα - εκεί που έπαιζα ατέλειωτες ώρες μικρός…
Θέλω κάποιοι-κάποιοι να μπορέσουν να το πετύχουν αυτό.
Θέλω εγώ-εσύ-εμείς να την παλέψουμε για αυτό. Δεν ξέρω τι θα βγει-ή αν θα βγει. Αλλά δεν αντέχω άλλο αίμα. Δεν αντέχω άλλες μαχαιριές. Δεν αντέχω άλλες ταινίες αστυνομίας στους δρόμους. Δεν αντέχω. Δεν αντέχω πια. Δεν αντέχει κανείς μας.
mediasoup
Γυρνούσα από μια παράσταση. Αργά το βράδυ. Ανηφορίζαμε με το ταξί από την Ηπείρου. Κίνηση. Στην συμβολή με την 3η Σεπτεμβρίου ταινίες της αστυνομίας έχουν μπει παντού και έχουν κλείσει τις παράλληλες. Κεριά στον δρόμο. Ατέλειωτα κεριά. Και πρόσωπα θλιμμένα. Μάτια δακρυσμένα. Σαν σε κηδεία. Σαν να ξενυχτούσαν εκεί τον δολοφονημένο Μανόλη. Που κατέβηκε ξημερώματα να φέρει το αυτοκίνητο για να πάει την ετοιμόγεννη γυναίκα του στο μαιευτήριο κρατώντας μια κάμερα στο χέρι για να απαθανατίσει ξεχωριστές στιγμές του ξεχωριστού γεγονότος. Τον πλησίασαν, τον απείλησαν, τον μαχαίρωσαν. Τρεις μαχαιριές για μια κάμερα.
Η λεωφόρος με αίμα. Η ζωή μας με αίμα. Η Αθήνα με αίμα.
Όπου κι αν πάω η Αθήνα με μαχαιρώνει. Όχι μόνο στο κέντρο και στις περιοχές- γκέτο. Παντού. Κακοποιοί κλέβουν, απειλούν, μαχαιρώνουν. Σε τράπεζες, σε σπίτια, στον δρόμο. Παντού. Η ζωή μας γέμισε με μαχαιριές. Μεταφορικές και κυριολεκτικές.
Την φορά αυτή ο Μανόλης. Αύριο εγώ-εμείς.
Μεγάλωσα κοντά στην Ηπείρου… Λίγο πιο κει απ’ την 3η Σεπτεμβρίου. Παίρναμε με την αδελφή μου τα ποδήλατά μας, περνούσαμε τον Άγιο Παντελεήμονα και φτάναμε στα τραίνα. Παγωτά στα χέρια, γέλια, κόντρες… Δεν έφυγα μακριά από την Ηπείρου. Πήγα στην Φωκίωνος Νέγρη. Δεν θέλω να φύγω απ’ το κέντρο. Θέλω να περπατώ στην παλιά μου γειτονιά. Θέλω να μπορώ να περπατώ στην παλιά μου γειτονιά. Χωρίς σφιγμένο στομάχι. Χωρίς να βλέπω τρομαγμένους ανθρώπους να διασχίζουν τον δρόμο με πολύ γρήγορα βήματα. Χωρίς να βλέπω την λεωφόρο φωτισμένη από κεριά.
Θέλω τα παλιά κίτρινα φώτα του δρόμου. Θέλω να βλέπω παιδιά στους δρόμους - τα κλείδωσαν στα σπίτια. Θέλω να μπορούν να ανεβαίνουν στα ποδήλατά τους και να κάνουν βόλτες αμέριμνα με παγωτό στο χέρι - να γελάνε και να παίζουν στις διπλοκλειδωμένες πλέον κούνιες του Αγίου Παντελεήμονα - εκεί που έπαιζα ατέλειωτες ώρες μικρός…
Θέλω κάποιοι-κάποιοι να μπορέσουν να το πετύχουν αυτό.
Θέλω εγώ-εσύ-εμείς να την παλέψουμε για αυτό. Δεν ξέρω τι θα βγει-ή αν θα βγει. Αλλά δεν αντέχω άλλο αίμα. Δεν αντέχω άλλες μαχαιριές. Δεν αντέχω άλλες ταινίες αστυνομίας στους δρόμους. Δεν αντέχω. Δεν αντέχω πια. Δεν αντέχει κανείς μας.
mediasoup
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου