Κοινή συνισταμένη: Η αλαζονεία.
Καθένας που κουβαλάει κι ένα αξίωμα, προφανώς ξεφεύγει άγρια. Θεωρεί αυτονόητο ότι μπορεί να κάνει ό,τι του κατέβει, πως αυτή η έρμη χώρα είναι το τσιφλίκι του.
Απευθύνομαι σε όλους αυτούς που δεν σκέφτονται πέρα από την πολιτική τους καρέκλα. Που οδηγούν τη χώρα στο χάος, την κοινωνία στην τρέλα με την προκλητική τους στάση. Δεν μπορείς λατρεμένε πολιτικέ να βγαίνεις και να ολοφύρεσαι για την κατάλυση του Κοινοβουλευτισμού και της Δημοκρατίας, όταν εσύ έχεις αρπάξει με τη βία 500 ευρώ το μήνα από την κάθε μέση οικογένεια, όταν έχεις ισοπεδώσει μισθούς, συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις και αξιοπρέπεια.
Όταν έχεις επιτρέψει τον τρόμο και την ανασφάλεια να απλωθεί πάνω από τη χώρα, όταν έχεις καταδικάσει σε μαρασμό τη νέα γενιά.
Το παραμύθι τελείωσε αγαπητοί.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου το ’85 υποσχέθηκε «καλύτερες μέρες».
Ο Μητσοτάκης «Κάθαρση» το ’90.
Ο Σημίτης «ισχυρή Ελλάδα».
Ο Καραμανλής τα ίδια… και πάει λέγοντας.
Φυσικά δεν φταίνε μόνο αυτοί, έχουμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης για το «Αλτσχάιμερ» που κουβαλάμε χρόνια τώρα σα λαός, για τη μοναδική ευκολία που έχουμε, να ξεχνάμε.
Ζούμε απίστευτα σουρεαλιστικές στιγμές… Ζητάμε να μας επιστρέψουν το αυτονόητο. Τη Δημοκρατία, το δικαίωμα στην εργασία, τη δίκαιη αμοιβή, την ανθρωπιά, την απόδοση δικαιοσύνης. Είναι δυνατόν να έχουμε καταντήσει ένα Έθνος ανιάτων; Ένα Έθνος που ξεσκίζει τον μικρομεσαίο και επιβραβεύει κάθε μεγάλο λήσταρχο, κάθε χυδαίο λαμόγιο; Που εδώ και δεκαετίες στηρίζει πολιτικά πρόσωπα που θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή;
«Ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες-καθένας κι ένα αξίωμα μες στο κλουβί του», έλεγε ο Σεφέρης, αλλά ποιος τον άκουσε… Και βγαίνετε στα δελτία και διαμαρτύρεστε γιατί ο κόσμος αποδοκιμάζει στο σύνολο το πολιτικό σύστημα; Θα μας τρελάνετε τελείως;
Το κεφάλι κάτω θα έπρεπε να βάλετε ΟΛΟΙ και να μιλάτε μόνο με τα γνωστά ξύλινα τσιτάτα του τύπου «καταλαβαίνουμε την αγωνία του κόσμου και είμαστε μαζί του…» και άλλες τέτοιες επίκαιρες μπουρδολογίες που ξεστομίζετε καθημερινά.
Φυσικά, οι πολίτες σας μουτζώνουν, σας εκτοξεύουν πιτόγυρα στο Μοναστηράκι και σας φτύνουν. Και δεν σας φτύνουν για να μην σας ματιάσουν. Σας φτύνουν γιατί δεν σας θέλουν άλλο κι αυτό οφείλετε να το σεβαστείτε γιατί θα πνιγείτε από το πολύ σάλιο και δεν θα σας πετάξει κανένας σωσίβιο.
Θέλω να είμαι σαφής και ξεκάθαρη: Είναι άτιμο πράγμα η βία από όποια πλευρά κι αν προέρχεται. Την αποστρέφομαι. Μόνο ειρηνικά και με διάλογο μπορείς να κερδίσεις. Δεν θέλω να ζω με τους νόμους της Ζούγκλας.
Φαντάζεστε μια κοινωνία απελπισμένη, ένα σύνολο πολιτών που δεν θα έχει πια τίποτα να χάσει; Φρίκη, κανείς μας δεν θα ήθελε να το ζήσει αυτό. Δεν μιλάω λοιπόν για τη βία, μιλάω για το θράσος, τη βλακεία και τις συνέπειες τους. Προσωπικά δεν θα μπορούσα ποτέ να εξακοντίσω κάποιο γιαουρτάκι total ή και αγελαδίτσα, ή μια ντομάτα, ή ένα οπωροκηπευτικό βρε αδερφέ… Δεν είναι στην τρομερά ευγενική μου φύση…
Ο Δούρειος Ίππος της Ευρώπης στενάζει. Γονατίζει καθημερινά.
Τελικά, δύο πράγματα μας έχουν απομείνει: Η Πλατεία και η Κάλπη.
Buenas Noches Amigos!
Απευθύνομαι σε όλους αυτούς που δεν σκέφτονται πέρα από την πολιτική τους καρέκλα. Που οδηγούν τη χώρα στο χάος, την κοινωνία στην τρέλα με την προκλητική τους στάση. Δεν μπορείς λατρεμένε πολιτικέ να βγαίνεις και να ολοφύρεσαι για την κατάλυση του Κοινοβουλευτισμού και της Δημοκρατίας, όταν εσύ έχεις αρπάξει με τη βία 500 ευρώ το μήνα από την κάθε μέση οικογένεια, όταν έχεις ισοπεδώσει μισθούς, συντάξεις, συλλογικές συμβάσεις και αξιοπρέπεια.
Όταν έχεις επιτρέψει τον τρόμο και την ανασφάλεια να απλωθεί πάνω από τη χώρα, όταν έχεις καταδικάσει σε μαρασμό τη νέα γενιά.
Το παραμύθι τελείωσε αγαπητοί.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου το ’85 υποσχέθηκε «καλύτερες μέρες».
Ο Μητσοτάκης «Κάθαρση» το ’90.
Ο Σημίτης «ισχυρή Ελλάδα».
Ο Καραμανλής τα ίδια… και πάει λέγοντας.
Φυσικά δεν φταίνε μόνο αυτοί, έχουμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης για το «Αλτσχάιμερ» που κουβαλάμε χρόνια τώρα σα λαός, για τη μοναδική ευκολία που έχουμε, να ξεχνάμε.
Ζούμε απίστευτα σουρεαλιστικές στιγμές… Ζητάμε να μας επιστρέψουν το αυτονόητο. Τη Δημοκρατία, το δικαίωμα στην εργασία, τη δίκαιη αμοιβή, την ανθρωπιά, την απόδοση δικαιοσύνης. Είναι δυνατόν να έχουμε καταντήσει ένα Έθνος ανιάτων; Ένα Έθνος που ξεσκίζει τον μικρομεσαίο και επιβραβεύει κάθε μεγάλο λήσταρχο, κάθε χυδαίο λαμόγιο; Που εδώ και δεκαετίες στηρίζει πολιτικά πρόσωπα που θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή;
«Ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες-καθένας κι ένα αξίωμα μες στο κλουβί του», έλεγε ο Σεφέρης, αλλά ποιος τον άκουσε… Και βγαίνετε στα δελτία και διαμαρτύρεστε γιατί ο κόσμος αποδοκιμάζει στο σύνολο το πολιτικό σύστημα; Θα μας τρελάνετε τελείως;
Το κεφάλι κάτω θα έπρεπε να βάλετε ΟΛΟΙ και να μιλάτε μόνο με τα γνωστά ξύλινα τσιτάτα του τύπου «καταλαβαίνουμε την αγωνία του κόσμου και είμαστε μαζί του…» και άλλες τέτοιες επίκαιρες μπουρδολογίες που ξεστομίζετε καθημερινά.
Φυσικά, οι πολίτες σας μουτζώνουν, σας εκτοξεύουν πιτόγυρα στο Μοναστηράκι και σας φτύνουν. Και δεν σας φτύνουν για να μην σας ματιάσουν. Σας φτύνουν γιατί δεν σας θέλουν άλλο κι αυτό οφείλετε να το σεβαστείτε γιατί θα πνιγείτε από το πολύ σάλιο και δεν θα σας πετάξει κανένας σωσίβιο.
Θέλω να είμαι σαφής και ξεκάθαρη: Είναι άτιμο πράγμα η βία από όποια πλευρά κι αν προέρχεται. Την αποστρέφομαι. Μόνο ειρηνικά και με διάλογο μπορείς να κερδίσεις. Δεν θέλω να ζω με τους νόμους της Ζούγκλας.
Φαντάζεστε μια κοινωνία απελπισμένη, ένα σύνολο πολιτών που δεν θα έχει πια τίποτα να χάσει; Φρίκη, κανείς μας δεν θα ήθελε να το ζήσει αυτό. Δεν μιλάω λοιπόν για τη βία, μιλάω για το θράσος, τη βλακεία και τις συνέπειες τους. Προσωπικά δεν θα μπορούσα ποτέ να εξακοντίσω κάποιο γιαουρτάκι total ή και αγελαδίτσα, ή μια ντομάτα, ή ένα οπωροκηπευτικό βρε αδερφέ… Δεν είναι στην τρομερά ευγενική μου φύση…
Ο Δούρειος Ίππος της Ευρώπης στενάζει. Γονατίζει καθημερινά.
Τελικά, δύο πράγματα μας έχουν απομείνει: Η Πλατεία και η Κάλπη.
Buenas Noches Amigos!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου