Αφιερωμένο στα Αδικοχαμένα παιδιά της ομάδας ΔΙΑΣ
Ήμουν 22 χρονών
σχεδόν παιδί
μου στέρησες αυτό που δεν μπορείς να δώσεις
το δώρο που λεν....
ζωή.
Ακόμα γάλα μύριζε
το άψυχο κορμί μου
μόλις που έγινε εικοσι δυό
το γκρέμισες σ'ένα λεπτό.
Δύστυχε Φονιά
δεν σου κρατώ κακία
εδώ ψηλά βρήκα την ησυχία
αυτήν εσύ δεν θα την βρείς
όσο καλά και αν κρυφτείς.
Ένα με πείραξε και στο κρατώ
ήμουνα μόνο εικοσιδυό
ο φίλος μου εικοσιτρία
λίγο νωρίς γι' αθανασία.
Kων/νος - Ολύμπιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου